Η ΟΛΙΚΗ ΤΗΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ...

Η ΟΛΙΚΗ ΤΗΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΟΜMΑΤΙΣΜΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ..

ου ΚΩΣΤΑ ΗΣΥΧΟΥ *

Πολλές φορές έχει ειπωθεί ότι «το τέλος του δικομματισμού έφτασε», ή ότι είμαστε στο τέλος της μεταπολίτευσης».
Εκτιμώ ότι το τέλος της διασπασμένης, πολύκατακερματισμένης αριστεράς επίσης φτάνει...
Εάν η αριστερά στο σύνολο της, δεν κολυμπήσει στα μεγάλα ποτάμια, που τώρα ορμητικά εμφανίζονται στις μεγάλες πλατείες και στους δρόμους, σεβόμενη τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων που τώρα τολμούν να αποκτήσουν τα πρώτα ψήγματα συλλογικής αυτοπεποίθησης, εναρμονισμένα με οργή, θυμό, αντιφάσεις και δυσκολίες, εάν δεν πάρουμε τα λάβαρα μας, όπως το απαιτούν (ίσως λανθασμένα) στις συγκεντρώσεις, αλλά πάρουμε τις ιδέες μας, την ενωτική μας δράση, το πείσμα μας, εάν δεν άλληλοτροφοδοτηθούμε με τον κόσμο που χρόνια τώρα επέλεξε την αυτοπεριθωριοποίησή του από το σημερινό πολιτικό-συνδικαλιστικό, κοινωνικό και διακομματικό κατεστημένο, από τον μηντιακό «εφιάλτη» τις εποχής μας, τότε θα είμαστε εκτός των μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών γεγονότων, που δεν έχουν ντε και καλά τον «αυτόματο πιλότο» των προοδευτικών και ανατρεπτικών εξελίξεων προς τα αριστερά. Απλά θα παραιτηθούμε από την ιδεολογική, πολιτική και προγραμματική ζύμωση. Σε αυτά ακριβώς τα πεδία πρέπει να πρωτοστατήσουμε, έχοντας υπόψη ότι μιλάμε και μας μιλούν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, που καιρό τώρα έπαψαν να δρουν μέσα από το παραδοσιακό προοδευτικό οργανωμένο κίνημα, που όμως ακόμα κρατούν τα οράματα και προοδευτικές ιδέες τους .

Κουβαλούν τραύματα που δεν κλείνουν εύκολα, όπως και τα δικά μας τραύματα. Εκείνο της πολυδιάσπασης και του «εσωτερικού εμφύλιου», που σίγουρα δίνει λίγη ζωή ακόμα στο πολιτικό διακομματικό σύστημα, μέχρι να προσπαθήσει να βρει τις πολιτικές και συστημικές του «εφεδρείες». Σε αυτά τα καινούργια κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα, κανείς δεν κρατά την «συνταγή» και τα «κλειδιά» όλων των απαντήσεων. Η αριστερά πρέπει να τολμήσει να βρει το κανάλι του διαλόγου και της κοινής δράσης με ένα, ασυνήθιστο για αυτήν, ακροατήριο, που μπορεί να γίνει καταλύτης μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών ανακατατάξεων.
Δεκάδες χιλιάδες νέοι και νέες, εργαζόμενοι, άνθρωποι όλων των ηλικιών, κέρδισαν μια πρώτη σημαντική «ηθική» μάχη εναντίων της απογοήτευσης, της μοιρολατρίας, του ατομικισμού και του «καναπέ», αυτό που εμείς στην αριστερά ονομάζουμε «απολιτίκ» μέσα από την, πολλές φόρες «αλάνθαστη» ανάλυση μας . Τα καινούργια κοινωνικά δεδομένα δείχνουν ότι και πάλι οι πλατείες και οι δρόμοι θα είναι γεμάτοι. Η αριστερά έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει για να κερδίσει την εμπιστοσύνη όλου αυτού το κόσμου. Η «κοινωνική δικτύωση», δοκιμάζετε στην εποχή μας, ως ένα όπλο συλλογικής συνείδησης με αρνητικά και θετικά αποτελέσματα. Ίσως είναι νωρίς ακόμα να βγάλουμε οριστικά πολιτικά και κοινωνιολογικά συμπεράσματα. Οι Εξεγέρσεις στην Βόρεια Αφρική, στον Αραβικό κόσμο, στις Ευρωπαϊκές μητροπόλεις, με τις μεγάλες διαφορετικές πραγματικότητες, δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Όπως έξαλλου και η αυξανομένη κοινωνική και πολιτική ακροδεξιά και νεοναζιστική απειλή.
Η αποξένωση, η αλλοτρίωση μέσα από την νεοφιλελεύθερη ηγεμονία των ιδεών, «ο αργός θάνατος της αλληλεγγύης στη γειτονιά», είναι γεγονός στις κοινωνίες των μεγάλων μητροπόλεων του 21ου αιώνα. Ότι κερδίσαμε και χάσαμε στον 20ο αιώνα ως αριστερά, το έχουμε αναγνώσει βαθειά. Έχουμε όμως , το ιστορικό μας φορτίο. Η ταξική μας αποθήκη πρέπει ξανά να οπλίσει με αισιοδοξία τον κόσμο που ψάχνει και ψάχνετε. Καιρός τώρα, οι ηγεσίες της αριστεράς να τολμήσουν να συναντηθούν στις πλατείες, γιατί τότε τα καινούργια πρόσωπα, τα αμέτρητα χαμογέλα θα μετατραπούν σε έναν ανίκητο λαϊκό χείμαρρο, έναν εφιάλτη για τους σημερινούς πάτρωνες του πολιτικού συστήματος, την χρηματοπιστωτική ολιγαρχία, την Ευρωπαϊκή οικονομική ελίτ, την νέα ιμπεριαλιστική, φιλοπόλεμη Ευρώπη. Ας τολμήσουμε όλοι μαζί, στους δρόμους των Ευρωπαϊκών μητροπόλεων, και όχι μόνο, για να γεννηθεί μια άλλη δημοκρατία στους δρόμους, με σύνεση, σχέδιο, οργάνωση και αυτοπεποίθηση. Με λογισμό και όνειρο!
Την ώρα που ο λαός κάνει ένα ιστορικό πρώτο βήμα να νικήσει τους «φόβους του», μας απειλούν ότι θα γυρίσουμε στην δραχμή. Ότι η «Ευρωζώνη είναι το πεδίο της απόλυτης ευτυχίας». Τα πιο διαφορετικά στοιχεία, από άποψη προέλευσης (αλλά με κοινά συμφέροντα) , ΣΕΒ, Γ.Α.Π. Μ. Δαμανάκη, και άλλοι, τις επόμενες μέρες , θα μιλούν τώρα με μια φωνή και με ένα στόχο. Να σταματήσουν αυτό που ξεκινά.... Η αντίστροφη μέτρηση έφτασε ήδη......
 

Η ΟΛΙΚΗ ΤΗΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΟΜMΑΤΙΣΜΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΑΝ ΑΡΧΙΣΕΙ!
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΤΕΡΜΟΝΗΣ ΠΟΛΥΔΙΑΣΠΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΩΡΑ!
 

* Ο Κώστας Ήσυχος είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, υπεύθυνος για την Εξωτ. πολιτική και Άμυνα

Πρωτότυπη δημοσίευση εδώ