Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

Η συζήτηση για την Αμεση Δημοκρατία



Το πείσμα, το πάθος και η αποφασιστικότητα είναι φανερά στην πλατεία Συντάγματος. Η συζήτηση για την Άμεση Δημοκρατία έκανε φανερή και την ωριμότητα ενός κινήματος που αντιστέκεται, διαμαρτύρεται αλλά ταυτόχρονα προβληματίζεται  και συζητάει δημοκρατικά για θέματα που μέχρι τώρα αφορούσαν τους «ειδικούς».
Χιλιάδες απλοί άνθρωποι κάθε ηλικίας άκουσαν χθες (17/6) τους έξι ομιλητές που με τις τοποθετήσεις τους πρόσφεραν τροφή για σκέψη, αναφέρθηκαν στις ιστορικές ρίζες του ζητήματος της άμεσης δημοκρατίας  και σκιαγράφησαν το μέλλον ενός νικηφόρου κινήματος που ήδη έχει οδηγήσει σε βαθιά κρίση ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.
Κάνοντας μια σύντομη, από μνήμης, αναφορά στις τοποθετήσεις θα έλεγα τα εξής:
Ο Γιώργος Οικονόμου επικέντρωσε την τοποθέτησή του στο παράδειγμα της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας, επιχειρηματολογώντας για την αξία της εναλλαγής των εκπροσώπων μέσω κλήρωσης και όχι μέσα από εκλογικές διαδικασίες που οδηγούν στην παγίωση του διαχωρισμού «αιρετών» και «λαού».
Ο Γιώργος Αναστασόπουλος έκανε μια καθολική κριτική του φαντασιακού και των αρχών πάνω στις οποίες είναι δομημένη αυτή η κοινωνία, ανοίγοντας τα ζητήματα της αποανάπτυξης, της  συλλογικής απελευθερωσης ενάντια στο σημερινό μοντέλλο ανταγωνιστικότητας, αλόγιστης καταστροφής του περιβάλλοντος, απορρύθμισης και καταστροφής της ζωής των απλών ανθρώπων.
Ο Μανώλης Γλέζος εντυπωσίασε με την τοποθέτησή του ότι η αριστερά εξακολουθεί να μένει αμήχανη ή και εχθρική μπροστά στην αδιαμεσολάβητη εμφάνιση των μαζών ενώ στο δεύτερο μέρος της τοποθέτησής του αναφέρθηκε στην εμπειρία άμεσης δημοκρατίας στον Απείρανθο της Νάξου.
Ο Σταύρος Σταυρίδης με παραδείγματα από τους Ζαπατίστας μίλησε για υπαρκτά πειράματα αυτοκυβέρνησης όπου οι παραγοντισμοί υποτάσσονται στο κοινό συμφέρον με την ενεργή επαγρύπνηση ολόκληρης της κοινωνίας.
Ο Κώστας Δουζίνας, ερχόμενος από την Αγγλία, αναφέρθηκε τον διεθνή αντίκτυπο του κινήματος της πλ. Συντάγματος  λέγοντας πως οι εξελίξεις παρακολουθούνται στενά από τους λαούς όλης της Ευρώπης που ετοιμάζονται να ακολουθήσουν το ελληνικό παράδειγμα ενώ μίλησε και για την ανάγκη αποκρυστάλλωσης αυτού του κινήματος σε συγκεκριμένες κατακτήσεις.
Ο Γιώργος Κατρούγκαλος μίλησε για την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας ενώ επιχειρηματολόγησε για την ανάγκη μορφοποίησης ενός κόμματος – αντίπαλου δέους στο κατεστημένο πολιτικό σύστημα.
Συνολικά, ήταν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση που έθεσε επί τάπητος τα κρίσιμα ζητήματα που βρίσκονται μπροστά μας. Πιο συγκεκριμένα, το ερώτημα παραμένει ανοιχτό: Μετά το μνημόνιο, τι; Μετά την διαφαινόμενη επικράτηση αυτού του κινήματος ποιά θα μπορούσαν να είναι τα επόμενα βήματά μας, ποιο είναι το όριο και ποιές οι στοχεύσεις μας;
Είναι φανερό πως η συζήτηση  έκανε φανερή για άλλη μια φορά την ύπαρξη δύο, χοντρικά, τάσεων:
Η «συνετή», «ρεφορμιστική» άποψη βλέπει τον ορίζοντα αυτού του κινήματος στη συγκρότηση ενός (αμεσοδημοκρατικού ή όπως αλλιώς θέλετε να το ονομάσετε) κόμματος που θα υπερασπίζεται μέσα στην ίδια τη βουλή τις αρχές του κινήματος, όταν αυτό υποχωρήσει και εκφυλιστεί.
Η «ριζοσπαστική», «επαναστατική» άποψη θεωρεί ότι η ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής , αν δεν συνοδεύεται από ένα συνολικό σχέδιο, απλώς  θα μας επαναφέρει στα προηγούμενα αδιέξοδα, ότι ένα τέτοιο συσσωρευμένο ανθρώπινο δυναμικό θα πρέπει να ανοίξει το ζήτημα του απλώματος της άμεσης δημοκρατίας  στους χώρους δουλειάς, για μια κοινωνία που δεν θα κινείται με βάση τον ανταγωνισμό και το κέρδος.
Υπάρχει ένα πρόσφατο αρνητικό παράδειγμα: Οι γερμανοί Πράσινοι σχηματίστηκαν σαν κομματική «αποκρυστάλλωση» ενός μαζικού, ριζοσπαστικού κινήματος. Λίγα χρόνια αργότερα, κατέληξαν άλλος ένας κυβερνητικός, διαχειριστικός σχηματισμός που χειρίζεται επάξια τις δουλειές του γερμανικού καπιταλισμού.
Για ένα κίνημα που κατάφερε σε λίγες μόνο βδομάδες να οδηγήσει μια κυβέρνηση σε εσπευσμένο ανασχηματισμό, να κλονίσει τα διεθνή χρηματιστήρια, να υποχρεώσει τους παλαιολιθικούς γραφειοκράτες της αριστεράς να το σεβαστούν και να σκορπίσει αυτοπεποίθηση και χαμόγελο στον κόσμο, η συνέχεια είναι η αποφασιστική δράση και όριο είναι ο ουρανός…

Πρωτότυπη δημοσίευση Λαθρομετανάστης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου